شاید همه اسم سیستم عامل «ملی» با «بومی» را شنیده باشید و احتمالا اولین سؤالی که به ذهنتان خطور کرده این بوده که: «چرا باید سیستم عامل بومی بسازیم؟» جواب این سؤال (حداقل) از منظرهای ذیل، قابل طرح است: ۱- فناوری ۲- دانش ۳- امنیت ۴- خودباوری و خوداتکایی ۵- اقتصاد در این مقاله سعی داریم موضوع را از دیدگاه امنیت مطرح کنیم. به این آمارها توجه کنید: * تعداد تقریبی خودپردازهای نصب شده در شبکه بانکی کشور حدود ۲۵ هزار دستگاه است * تقریبا ۵۰۰ استانداری و فرمانداری در کشور وجود دارد. * تعداد جایگاههای سوخت کشور بطور تقریبی ۳۰۰۰ جایگاه است. وزارتخانه ها و سازمانهای تابعه هرکدام هم، که تعدادشان کاملا مشخص نیست. قوه قضائیه و دادگستریهای کشور را هم از یاد نبرید... حال تصور کنید که همه این سازمانها و مراکز برای ارائه خدمات الکترونیکی به مردم نیاز به سرویس دهنده های بسیاری دارند که با تخمین میتوان تعداد سرورهای موجود را یکصدهزار دستگاه برآورد نمود. این سرورها با افزایش میزان خدمات الکترونیکی هر روز بیشتر و بیشتر می شود. در صورتی که مشکل امنیتی(مثل ویروس، حفره امنیتی یا بد افزارهای دیگر) برای سیستم عامل سرورها(که در حال حاضر اغلب ویندوز هستند) به وجود آید، عملا کشور از ارائه خدمات به مردم بازمانده و به زبانی دیگر فلج می شود. یک راهکار این است که طبق قراردادی با شرکت مایکروسافت، مسئولیت نا امنی را به دوش آن شرکت گذاشته و البته هزینه های مربوطه را هم پرداخت نماییم. این راهکار دو مشکل دارد: اول: اینکه ما در وضعیت تحریم هستیم و امکان انعقاد قرارداد با مایکروسافت را نداریم. دوم: اینکه طبق اظهارات مستقیم مسئولین امنیتی آمریکا، و تحقیقات انجام شده در داخل کشورما، سیستم عامل ویندوز به جاسوسی مشتریان خود می پردازد. به همین جهت هم هست که اغلب کشورهای جهان حتی با توجه به اینکه مشکل انعقاد قرارداد با شرکتی مثل مایکروسافت را ندارند در سمت سرور از سیستم عاملهای دیگری استفاده می کنند. راهکار چیست؟ راهکارهای فنی جایگزین که برای مقابله با این وضعیت می توان داشت عبارتند از: ۱- ایجاد یک سیستم عامل از پایه ۲- استفاده از سیستم عاملهای متن باز ۳- سفارشی سازی سیستم عامل متن باز و استفاده از آن در واقع ایجاد یک سیستم عامل از پایه، نیاز به هزینه و وقت فراوان دارد و عملا غیر ممکن می نماید. ضمن اینکه مشکلات سازگاری با سیستمهای موجود دنیا هم یکی از مسائلی است که سد راه این راهکار می شود. در مورد راهکار دوم، بدون داشتن نیروهای فنی و متخصص در زمینه سیستم عامل و مهندسی متن‌باز استفاده از سیستم عامل متن باز موجود هم مخاطرات خاص خودش را خواهد داشت (که البته بسیار بسیار کمتر از مخاطرات استفاده از سیستم عامل ویندوز می باشد) یکی از این مخاطرات این است که توزیع کنندگان سیستمهای متن‌باز هیچ گارانتی برای نرم افزارهای خود ارائه نکرده و گارانتی و پشتیبانی را به شرکتها و اشخاص واگذار می نمایند. و اما راهکار سوم: سفارشی سازی سیستم عامل متن باز می بایست به همراه آموزش، تربیت نیروی متخصص ، تولید محتوا و ملزومات دیگر نگهداری یک سیستم عامل انجام شود. به این منظور و با توجه به اینکه سیستم عامل تولید شده با راهکار سوم، پشتیبانیهای فنی در داخل کشور دارد و همچنین امکانات بومی فارسی زبانان از جمله تقویم شمسی، صفحه کلید و قلم فارسی را پشتیبانی میکند، سیستم عامل بومی خوانده می شود. در مقالات بعدی دلیل داشتن سیستم عامل بومی را از منظرهای دیگر بررسی میکنیم
به نقل از سایت "متنام"
